بررسی اثر رطوبت بر پیوستگی بین بتن و ورق های پلیمری الیافی

در حـال حاضر پـایـایی پیوستگی بین بتن و ورق های پلیمری مسلح با الیاف (frp) در شرایط مختلف محیطی از بحرانی ترین مسایل در رابطه با استفاده از ورق frp برای مقاوم سازی و بازسازی سازه ها به حساب می آید. در میان شرایط محیطی مختلف، رطوبت به عنوان یکی از عـوامل تـاثیرگذار محیـطی، در بررسی مقـاومت پیوستگی بتن و ورق frp حـائز اهمیت ویژه ای مـی باشد که در این کار پژوهشی به آن پرداخته شده است. در این تحقیق برای بررسی اثر رطوبت نسبی محیط و رطوبت سطحی در زمان تقویت بر مقاومت نهایی اعضای خمشی بتنی، تعداد 45 عدد تیر بتنی غیر مسلح با مقیاس کوچک و به ابعاد mm 150×150×750 ساخته شد. نمونه های بتنی از دو رده ی مختلف مقاومتی شامل بتن با مقاومت معمولی mpa 38 و بتن با مقاومت بالا mpa 69 ساخته و پس از قرار گیری در شرایط محیطی مرطوب با ورق های cfrp و یا gfrp تقویت شدند. شرایط محیطی آزمـایش شامل دو حـالت مختلف رطوبت نسبی محیط (65% و 90%) و دو حالت مختلف رطوبت سطحی (70% و 90%) بودند. تقویت تعداد 8 عدد از نمونه ها به عنوان نمونه ی کنترلی در محیط آزمایشگاه صورت گرفت. لازم به ذکر است برای مشخصات یکسان حداقل دو نمونه ساخته شد. پس از تقویت، نمونه ها تحت آزمایش خمش چهار نقطه ای قرار گرفتند. پارامترهای اندازه گیری شده در این کار شامل بار، جابجایی وسط دهانه، کرنش وجه فشاری در تار بالایی مقطع، کرنش وجه کششی در تار پایینی مقطع و کرنش ورق های frp بود. نتایج نشان می دهد تقویت نمونه ها در شرایط محیطی مرطوب در رطوبت نسبی 65% و با رطوبت سطحی 70% تاثیر قابل توجهی بر مقـاومت نهـایی نمونه ها (شامل نمونه هـای ساخته شده از بتن با مقاومت بالا و نمونه های ساخته شده از بتن با مقاومت معمولی و همچنین تقویت شده با ورق های cfrp و gfrp) ندارد، در صورتی که تقویت در رطوبت نسبی 90% باعث کاهشی در حدود 7% و تقویت با رطوبت سطحی 90% باعث کاهشی در حدود 11% در مقاومت نهایی می شود که نشان دهنده ی تاثیر بیشتر رطوبت سطحی در مقایسه با رطوبت نسبی محیط بر مقاومت نهایی می باشد. همچنین کاهش مقاومت در نمونه-های تقویت شده با ورق gfrp در رطوبت نسبی 90%، حدود 5/2% و با رطوبت سطحی 90%، حدود 5/1% بیشتر از کاهش مقاومت در نمونه-های تقویت شده با ورق cfrp می باشد.